Voor Simon en Franziska Jüttner is de robuustheid, waardoor dingen ouder kunnen worden, het kenmerk van kwaliteit

Franziska Jüttner is psychologe en haar man Simon is architect. Ze wonen in het Beierse Bad Hindelang.

«Toen wij in 2016 het huis in de Allgäu kochten, was het ons al snel duidelijk dat wij bij de verbouwing zoveel mogelijk van de aanwezige materialen wilden hergebruiken: de buitenmuren, het plafond, de deuren en zelfs de oude wastafels. Het moest echter geen boerderij worden zoals 200 jaar geleden. Voor ons was het een proeftuin voor hoe hoogwaardig je met ecologische materialen kunt bouwen. Alles moest ofwel fysiek recyclebaar, composteerbaar of verbrandbaar zijn, zonder al te veel kosten met zich mee te brengen. Wij hebben gekozen voor eenvoudige planken vloeren en ongepleisterd metselwerk. »

«Wij houden van meubels die lang meegaan, die meeleven en geen wegwerpproducten zijn. Wij moeten ze over 20 jaar nog steeds mooi vinden en het liefst onze kinderen ook nog. Een stoel moet comfortabel en robuust zijn, je moet er eventueel ook eens op kunnen staan. Toen wij nog in de stad woonden, vond de sociale interactie meestal plaats in het café. Op het platteland komen de mensen, afhankelijk van het seizoen, eigenlijk altijd bij elkaar thuis of bij vrienden of in de tuin. Daarom was het voor ons dus belangrijk om ruimte te hebben waar je veel gasten kunt ontvangen, een tafel waar je met veel mensen omheen kunt zitten. Dat is wat voor ons een thuis is. Mensen die graag in- en uitlopen.»

«Aan onze tafel wordt gespeeld, wordt huiswerk gemaakt en natuurlijk gezamenlijk gegeten. Kinderen moeten hier als kinderen kunnen leven. Het huis moet dat allemaal kunnen verdragen, al die krassen, vlekken en deuken. Dat hoort bij de sfeer.»