“Design maakt al van kinds af aan deel uit van mijn leven. Ik was altijd aan het tekenen en dingen aan het maken in mijn slaapkamer. Ik denk dat ik van nature analoog ben. Als binnenhuisarchitect moet ik dingen kunnen doorgronden. Toen we hier veertien jaar geleden kwamen wonen, wilde ik er mijn eigen stem¬pel op drukken.

Als ik ruimtes inricht, draait het allemaal om verbin¬dingen en lagen. Mijn huis is – net zoals elk ander huis – voortdurend in beweging. Wij veranderen, kinderen veranderen, ruimtes veranderen, en daar moeten we ons aan aanpassen. Gelijk waar is er altijd wel een project gaande. Mijn huis is een platform om ideeën uit te testen. Misschien zie ik ergens een kleur, die ik dan onthoud en probeer te gebruiken op stoffen, verven, monsters, tegels of in een nieuw project. Het is een beetje alsof je een fruitsalade maakt, waarbij je bitter en zoet combineert. Wat ik zoek, zijn ongewone accenten. Er is altijd een constante: oud en nieuw, gevonden en nieuw leven ingeblazen. Ofwel iets naar behoefte meerdere malen bekleden gedurende de levensduur ervan of het combineren met nieuwe stukken.”

“Alles heeft een verhaal. Ongeveer een jaar geleden zijn we erin geslaagd een originele multiplex Leg Splint van Eames te bemachtigen, waar we al jaren naar op zoek waren. Die ligt nu in de eetkamer. Mensen vragen wat het is, en dan leggen we de ach¬tergrond uit en hoe het in ons huis terecht is gekomen. Of de Ierse harp van mijn moeder, waarop ze al speel¬de toen ze nog kind was. Ik heb hem meegebracht uit Ierland. Niemand in huis kan erop spelen, maar ik hou gewoon van alle herinneringen die het met zich meebrengt.”