Hans Coray groeide op in Zurich, waar hij een doctoraat in Romaanse letterkunde aflegde. In de jaren 30 begon hij als autodidact te experimenteren met metaal en staaldraad en paste deze technieken toe bij het ontwerpen van meubelen en industriële producten en bij het beeldhouwen. Hij stond dicht bij de dadaïsten en de concrete kunstbeweging in Zurich, een milieu waartoe ook Max Bill, Verena Loewensberg en Hans Fischli behoorden.

In de zomer van 1938 moedigde Hans Fischli, die aan het Bauhaus gestudeerd had, hem aan om modellen te ontwerpen voor de officiële stoel voor de Zwitserse nationale tentoonstelling van 1939. Het design moest ‘in elk opzicht nieuw zijn’. Op korte tijd ontwikkelde Hans Coray twee prototypes van een ‘stoel die volledig uit aluminium is vervaardigd en stapelbaar is’. Hij wilde hiermee een sierlijke, lichtgewicht stoel ontwerpen die zowel uitnodigend als bijzonder comfortabel is. De Landi-stoel is Coray’s eerste zitmeubelontwerp dat in productie werd genomen en groeide uit tot een designicoon. Coray geloofde sterk in de humanistische waarden en bleef tot in de jaren 50 meubelen ontwerpen. In zijn latere jaren hield hij zich bezig met schilderen en beeldhouwen.