Barbara Happe en Martin Fischer hebben een door Walter Gropius ontworpen huis nieuw leven ingeblazen
Martin Fischer professor in de dierkunde en Barbara Happe is cultuurwetenschapper. Zij zijn sinds 1987 getrouwd en wonen en werken in Jena.
«Walter Gropius heeft in Duitsland maar zes eengezinswoningen gebouwd. Dat één van hen in ons bezit is, beschouwen wij als een groot geschenk. Toen we het in 1994 kochten, was het een ruïne en de tuin was overwoekerd. Wij moesten veel investeren om het in zijn oorspronkelijke staat terug te brengen. Daartoe zijn we diep in de geschiedenis van het huis gedoken en hebben we onderzoek gedaan in boeken en archieven. Welke kleuren werden gebruikt? Hoe was het ingericht? Wij hebben het huis altijd beschouwd als een kunstwerk dat verder ontdekt moet worden. Dat doen we al 27 jaar.»
«Walter Gropius heeft in Duitsland maar zes eengezinswoningen gebouwd. Dat één van hen in ons bezit is, beschouwen wij als een groot geschenk. Toen we het in 1994 kochten, was het een ruïne en de tuin was overwoekerd. Wij moesten veel investeren om het in zijn oorspronkelijke staat terug te brengen. Daartoe zijn we diep in de geschiedenis van het huis gedoken en hebben we onderzoek gedaan in boeken en archieven. Welke kleuren werden gebruikt? Hoe was het ingericht? Wij hebben het huis altijd beschouwd als een kunstwerk dat verder ontdekt moet worden. Dat doen we al 27 jaar.»
«Het is een fijn gevoel om in een monument te wonen en een nog fijner gevoel om te weten dat het nog lang zal blijven bestaan.»
Barbara Happe
«Voor Gropius was Bauhaus geen stijlvorm, maar een houding. Voor hem manifesteerde schoonheid zich in al deze dingen Vormgeving hield voor hem helderheid en lijnenspel in en afzien van veel dingen zoals bijvoorbeeld groene planten in huis. Er zijn geen gordijnen in ons huis. Men kan van buiten naar binnen kijken.
In onze slaapkamer staan een bed en twee krukken, rechts en links van het bed en verder geen andere meubels. Sommige mensen vinden deze soberheid irritant. Wij ervaren deze als heel sierlijk. Doelmatigheid is gewoon ook mooi. De dialoog tussen functie en vormgeving van alledaagse dingen – daartoe behoren natuurlijk ook in het bijzonder meubels – is waar het om gaat. De vormgeving moet tijdloos en de functie hoogwaardig zijn, alleen dan hebben meubels de kwaliteit om waardig te verouderen.»
In onze slaapkamer staan een bed en twee krukken, rechts en links van het bed en verder geen andere meubels. Sommige mensen vinden deze soberheid irritant. Wij ervaren deze als heel sierlijk. Doelmatigheid is gewoon ook mooi. De dialoog tussen functie en vormgeving van alledaagse dingen – daartoe behoren natuurlijk ook in het bijzonder meubels – is waar het om gaat. De vormgeving moet tijdloos en de functie hoogwaardig zijn, alleen dan hebben meubels de kwaliteit om waardig te verouderen.»
«Het is een fijn gevoel om in een monument te wonen en een nog fijner gevoel om te weten dat het nog lang zal blijven bestaan. Voor ons is er niets museumachtigs aan en wij hopen dat het huis nooit een museum zal worden. Het werd gebouwd om in te wonen.»
